- benparlante
- ben·par·làn·teagg., s.m. e f. BUche, chi parla con una buona proprietà di linguaggio\VARIANTI: bemparlante, ben parlante.DATA: 1585.ETIMO: dalla loc. ben parlante.
Dizionario Italiano.
Dizionario Italiano.
benparlante — pl.m. e f. benparlanti … Dizionario dei sinonimi e contrari
bemparlante — bem·par·làn·te agg., s.m. e f. BU var. → benparlante … Dizionario italiano